Pozostałe

Ewa Satalecka

Doktor habilitowany sztuk plastycznych, projektantka, profesor Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie.
Tworzy scenografię do spektakli teatralnych i koncertów muzycznych m. in. dla Teatru Korez: dekoracje i kostiumy do Ballad kochanków i morderców” wg Nica Cave’a, Cholonka wg Janoscha (spektakl nagrodzony ZŁOTĄ MASKĄ) i Kometa, czyli ten okrutny wiek XX wg Jaromira Nohavicy (ZŁOTA MASKA za scenografię). Dla Teatru Aktora i Lalki „Ateneum” w Katowicach do Tezeusza i Ariadny (ZŁOTA MASKA za scenografię). Dla Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego projektowała scenografie do spektakli w reż. R. Talarczyka: Underground i Piąta strona świata wg Kazimierza Kutza, Historii Żołnierza (wspólnie ze studentami Natalią Łajszczak i Maciejem Połczyńskim) oraz wyreżyserowanej przez W. Patlewicza sztuki W popielniczce diament.
Jest autorką typograficznych instalacji multimedialnych do esejów scenicznych Tadeusza Sławka i Bogdana Mizerskiego, koncertów scenicznych Kwartetu Śląskiego oraz Crave Sarah Kane i Air E. E. Cummingsa do kompozycji Stanisława Bromboszcza, pokazywanych w Tetrze Korez w Katowicach i NOSPR, a także instalacji Meduza dla Muzeum Fotografii w Krakowie.
Projektowała identyfikację graficzną spektakli dla Teatru Rozrywki, festiwali muzycznych NOSPR, Kwartetu Śląskiego i Akademii Muzycznej w Katowicach. Jej prace pokazywane były w 2008 na sympozjum „Liguid Page” w Tate Britain w Londynie i stanowią element wystawy Moving Type Exhibition prezentowanej w Gutenberg Museum w Mainz w 2011, a obecnie podróżującej po Europie.
Dokumentację Air pokazano również na Pinselstrich vs. Megapixel Medien-/Kunst aus Warschau w Dreznie 2013.
Jest autorką licznych artykułów poświęconych projektowaniu graficznemu i reprezentantką Polski na Międzynarodowym Forum ATypI.

Foto: Nathalie Olko

Czytaj dalej

Paweł Domagała – Tour 2

Paweł Domagała
TOUR 2
koncert gościnny

Po ogromnym sukcesie wiosennej trasy koncertowej, na którą bilety wyprzedały się na długo przed pierwszym koncertem, Paweł Domagała przygotował dla fanów jesienną, znacznie dłuższą serię koncertów.

Lista miast, obejmująca ponad 20 pozycji, zawiera zarówno największe ośrodki, gdzie wielu fanom nie udało się dostać na wiosenny koncert, jak również mniejsze miasta, skąd spływały zaproszenia od licznych odbiorców, którzy chcieliby usłyszeć album na żywo.

Debiutancki album Pawła Domagały „Opowiem Ci o mnie”, który ukazał się w październiku 2016, spotkał się z gorącym przyjęciem publiczności i zyskał już status Złotej Płyty.
Jesienna trasa będzie zatem okazją do celebrowania rocznicy debiutu wokalisty, który na to wydarzenie postanowił przygotować specjalne – winylowe wydanie albumu.

Czytaj dalej

Mąż mojej żony

Miro Gavran
MĄŻ MOJEJ ŻONY
spektakl gościnny - Formacja Artystyczna KANDYD 2

Mieszkającego od kilku lat we Frankfurcie Ślązaka, niejakiego Zeflika, odwiedza przybysz z Warszawy, niejaki Edmund. Mężczyźni nie znają się wcale, lecz łączy ich – co okazuje się w trakcie wizyty – jakże istotna rzecz: kobieta. Dokładnie mówiąc, wspólna żona Helena.

Jak poradzą sobie z tym problemem? Czy w jego rozwiązaniu pomogą butelki wypitego alkoholu? Co wyniknie z niezwykłego spotkania? Wszystkiego dowiecie się Państwo oglądając spektakl Formacji Artystycznej KANDYD 2.

Sztuki Gavrana od ponad dwudziestu lat odbywają triumfalny pochód przez sceny całego świata. Także w Polsce cieszą się zasłużonym powodzeniem. Komedia „Mąż mojej żony” stanowi z pewnością jedno z największych osiągnięć chorwackiego dramaturga.

Przedstawienie Formacji Artystycznej KANDYD 2 gwarantuje nie tylko dobrą zabawę, proponuje również odrobinę refleksji na temat kondycji współczesnego mężczyzny, jak i relacji damsko-męskich w dzisiejszym świecie.

Formacja Artystyczna KANDYD 2 powstała w listopadzie 2016 roku. Tworzą ją uznani artyści polskiego teatru: Henryk Adamek, Dariusz Niebudek i Dariusz Wiktorowicz. Celem działania Formacji jest sceniczna prezentacja wartościowych, kameralnych utworów dramaturgii współczesnej. Pragnie czynić to w sposób przystępny dla możliwie szerokich kręgów publiczności.

Formacja Artystyczna KANDYD 2 nawiązuje zarówno nazwą, jak i programem do dorobku Teatru Kandyd, założonego w Zabrzu w 1995 roku przez Henryka Adamka i Krzysztofa Konrada. Teatr ten dał kilka głośnych premier („Szczęśliwe wydarzenie” Sławomira Mrożka. „Gdyby” Bogusława Schaeffera), współpracowało z nim wielu wybitnych śląskich artystów. Wystawił również oryginalną sztukę dla najmłodszych, „Zabawną historyjkę o domku-cudomku” wg Paula Maara, którą w kooperacji z Fundacją Polsat Dzieciom zaprezentował w całej Polsce ponad 500 razy.

reżyseria: Henryk Adamek

występują:

Dariusz Niebudek

Dariusz Wiktorowicz

czas trwania: 100 minut bez przerwy

O „Mężu mojej żony” Formacji Artystycznej KANDYD 2
Śląską premierę tej popularnej niemal na całym świecie komedii przygotowała Formacja Artystyczna KANDYD 2. Spektakl wyreżyserował po mistrzowsku Henryk Adamek.
Śmiechu jest co niemiara, ale i mądrych refleksji nie brakuje - wszak autorem tej scenicznej zabawy jest pisarz wybitny. Co jest lepsze: życie w kłamstwie, czy dochodzenie do prawdy, choćby wydawała się najgorsza i najgłupsza w świecie. Prawda jest prawdą - to tyle i aż tyle. Na spektaklu nie tylko bawimy się, ale i zastanawiamy nad kondycją mężczyzn i relacjami damsko-męskimi w dzisiejszych czasach. Łatwo nie jest. Czy należy wyłącznie odbębnić dniówkę, obejrzeć mecz w TV, poćwiczyć z ciężarkami, czy też uprać, ugotować, pomóc przy wychowaniu dzieci? Co jest bardziej męskie, co mniej...
Henryk Adamek powierzył role w swoim spektaklu znakomitym aktorom Dariuszowi Wiktorowiczowi i Dariuszowi Niebudkowi. Obaj są ulubieńcami śląskiej publiczności znanymi nie tylko z teatralnych scen, ale i z filmu, telewizji, estrady. Jak mówił reżyser przed premierą: Obaj mają "to coś ", co powinni mieć aktorzy, wcielający się w głównych bohaterów. Potrafili zawierzyć tekstowi i ożywić go na scenie. Dodatkowo, Darek Niebudek świetnie posługuje się gwarą, a to w przypadku tego spektaklu jest bardzo ważne, w szczególności, gdy wystawia się go na Śląsku. Będzie używał śląskiego z okolic Chorzowa i Świętochłowic. Chociaż Niebudek nie jest rodowitym Ślązakiem, to dzięki doskonałemu, muzycznemu słuchowi opanował godke perfekcyjnie. Polska wersja sztuki, to świetna robota tłumaczki Anny Tuszyńskiej.
Dariusz Wiktorowicz (Edmund) jest skupiony, starannie dobiera argumenty, czasem wstrzymuje śmiech, to znowu łezkę. Spokojnie tłumaczy swoje racje, z godnością odpiera żywiołowe, wręcz siłowe argumenty. Pomału, ale uparcie dąży do spełnienia swojej wizji przyszłości, poddaje się i walczy, upada i się podnosi. Nawet pije wbrew sobie, ale dla dobra sprawy. Konsekwentna, przemyślana w każdym szczególe rola sponiewieranego życiem, ale kochającego człowieka. Dariusz Niebudek (Zeflik) to jego przeciwieństwo. Inteligentny inaczej... Silny, wysportowany, prędzej mówi niż myśli, łatwiej zdobywa serca widzów. Szybko coś akceptuje i jeszcze prędzej się wycofuje. Serce na dłoni. Najpierw przywali, ale potem przytuli... Można tak bez końca. Zadanie aktorskie tylko pozornie ma łatwiejsze do wykonania. Obaj aktorzy perfekcyjnie tworzą swoje teatralne postaci. Niekończące się brawa towarzyszą im po brawurowym finale.
Komedia "Mąż mojej żony" to niewątpliwie jedna z najlepszych sztuk, które wyszły spod pióra chorwackiego dramaturga. Do jej obejrzenia wszystkich serdecznie namawiam.
"Nie dajmy się zwariować!"
(Witold Kociński, Śląsk nr 6, 2017)

Recenzje na FB:
Halina Pniewska, 4 grudnia 2016: Warto zobaczyć, wspaniała komedia.
Henryk Zygoń, 19 lutego 2017: Miałem szczęście uczestniczyć wczoraj we wspaniałym spektaklu! Tak trzymać! Polecam wszystkim!!!

SYLWETKI TWÓRCÓW FORMACJI ARTYSTYCZNEJ KANDYD 2

Henryk ADAMEK – reżyser, autor adaptacji scenicznych, Absolwent polonistyki Uniwersytetu Śląskiego i Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Twórca ponad siedemdziesięciu realizacji scenicznych w teatrach dramatycznych i muzycznych w kraju i za granicą. Debiutował w 1980 roku w Teatrze Słowackiego w Krakowie „Konkursem stulecia” S. Poliakoffa. Najczęściej wystawia teksty dramaturgów współczesnych (Iredyński. Mrożek, Schaeffer, Genet, Dürrenmatt, Reza, Turrini,), choć nie stroni od wielkiej klasyki („Celestyna” de Rojasa, „Tragedia Macbetha”, „Wesołe niewiasty z Windsoru”, „Wieczór Trzech Króli” Shakespeare’a, „Wielki Teatr Świata” Calderona, „Mirandolina” Goldoniego, „Kandyd” Woltera, „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” von Horvatha, „Czarująca szewcowa” Lorci, „Parady” Potockiego, „Fantazy” Słowackiego, „Nie-Boska Komedia” Krasińskiego, „Iwona księżniczka Burgunda”, „Pornografia” Gombrowicza). Osobną sferą jego zainteresowań jest tworzenie oryginalnych przedstawień dla dzieci i młodzieży („Zabawna historyjka o domku-cudomku” Maara, „Scrooge” wg Dickensa, „Mroczna gra” Murillo, „Baśnie Pana Szekspira”, musicale: „Księga dżungli”, „Sezam Ali Baby”). Laureat Złotej Maski za reżyserię „Pieszo” w Teatrze Nowym w Zabrzu i innych nagród.

Dariusz NIEBUDEK – aktor, reżyser, artysta estrady. Karierę teatralną rozpoczął w Teatrze Rozrywki w Chorzowie. Wiele interesujących ról stworzył w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu (Jezus w „Historyji o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim”, tytułowa rola w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza , Artur w „Tangu” Mrożka, Mackie Majcher w „Operze za trzy grosze” Brechta, Malvolio w „Wieczorze Trzech Króli” Shakespeare'a). Występował w Gliwickim Teatrze Muzycznym („Oklahoma”), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej („Testosteron”), Teatrze Korez w Katowicach, Wielkim w Poznaniu, Dramatycznym w Warszawie, Operze Śląskiej w Bytomiu („My Fair Lady”), Teatrze Nowym w Zabrzu („O co biega?”, „Jasiu albo Polish Joke”, „Zaręczyny”). Najczęściej możemy go oglądać w Teatrze Rozrywki w Chorzowie, w którym z powodzeniem zagrał w takich spektaklach, jak „Producenci”, „Położnice szpitala św. Zofii”, „Our house”, „Młody Frankenstein”, „Bulwar Zachodzącego Słońca”. Szerokiej publiczności znany jest z występów estradowych oraz z pracy w TVS Silesia, gdzie był m.in. gospodarzem „Listy Śląskich Szlagierów”. Występuje także w wielu produkcjach serialowych. Laureat Złotej Maski za role Maxa Białystoka i Rogera de Bill w „Producentach” Mela Brooksa w Teatrze Rozrywki w Chorzowie oraz innych nagród.

Dariusz WIKTOROWICZ – aktor, reżyser, autor sztuk dla dzieci i młodzieży. Absolwent Wydziału Aktorskiego PWSFTViT w Łodzi. W swoim dorobku ma ponad pięćdziesiąt ról teatralnych. W łódzkim Teatrze Nowym zagrał m.in. Gildensterna w „Hamlecie” Shakespeare'a czy Żyda Rotszylda w „Proroku Ilji” Słobodzianka, w Teatrze Studyjnym m.in. Lina w „Przedstawieniu pożegnalnym” Mullera. W Teatrze Śląskim w Katowicach mogliśmy go podziwiać jako Hitlera w „Mein kampf” Taboriego, Slupianka w „Zdobyciu bieguna południowego” Karga, a także w oryginalnym spektaklu „Frank&Sztajn”. Wyreżyserował kilkanaście przedstawień, m.in. „Sakramencką ulewę” Krzysztonia i „Leśmianowy cmentarz” (Teatr Nowy w Łodzi), „Króla Maciusia I” (Teatr im. Andersena w Lublinie), „Królewicza i żebraka” (Teatr im. Mickiewicza w Częstochowie). W latach 2005 – 2014 pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie, gdzie wystawił kilka znaczących pozycji dla dzieci i młodzieży („Kosmita” Jędrzejewskiej - Wróbel, „W brzuchu wilka” Jarosza). Grał w wielu serialach, w tym jedną z głównych ról w ”Licencji na wychowanie”. Laureat Złotej Maski za spektakl „Robinson Cruzoe” w Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie, także innych nagród. Odznaczony Brązowym Medalem Gloria Artis.

Zdjęcia: Artur Wacławek

Czytaj dalej

500 lat reformacji

500 LAT REFORMACJI

W Polsce najwięcej ewangelików mieszka na Śląsku. W tym roku przeżywają wielkie święto. 500 lat temu Marcin Luter ogłosił swe słynne tezy, które miały doprowadzić do odnowy w upadającym moralnie Kościele Powszechnym, a stały się źródłem podziału wśród chrześcijan. Opowiemy - przede wszystkim w kontekście historii Śląska - dlaczego tak się stało i dlaczego było to jedno z najważniejszych wydarzeń w dziejach nowożytnej Europy.

Ten wieczór bynajmniej nie będzie miał charakteru religijnego. Zapraszamy wszystkich, niezależnie od przekonań. Luter mówił, że „kto śpiewa, ten jakby podwójnie się modlił”. Będzie więc wspaniała muzyka i chór, poezja, refleksja filozoficzna i historyczna.

Gośćmi Krzysztofa Karwata będą: ks. dr Adam Malina – proboszcz parafii ewangelickiej w Katowicach-Szopienicach, Zbigniew Machej – poeta i tłumacz, Zbigniew Kadłubek – profesor Uniwersytetu Śląskiego, eseista, członek Rady Redakcyjnej kwartalnika „Fabryka Silesia”.
Ponadto wystąpi chór Jubilate Deo z Mysłowic.

Bielsko-Biała. Jedyny w Polsce pomnik Marcina Lutra. Foto: Arkadiusz Ławrywianiec.

PARTNER MEDIALNY:

Czytaj dalej

Pokaz mody śląskiej

POKAZ MODY ŚLĄSKIEJ

Ten tytuł trzeba odczytywać metaforycznie. Bo na naszym teatralnym „wybiegu” nie modelki i modele będą najważniejsi i nie najnowsze style, choć o nich też nie zapomnimy.
Przede wszystkim zaprezentujemy historię ubiorów i strojów, odświętnych i codziennych, jakie noszono na Górnym Śląsku przez ostatnich 150 lat.

Kolorowa fotografia sprzed prawie 100 lat.
Ze zbiorów Piotra Mankiewicza
(Muzeum Chleba, Szkoły i Ciekawostek w Radzionkowie)

Pokaz skomentują znakomici znawcy tematu, m.in. Anna Grabińska-Szczęśniak – kierownik Działu Etnograficznego Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu i Piotr Mankiewicz – założyciel radzionkowskiego Muzeum Chleba, Szkoły i Ciekawostek. Pokażemy filmy i animacje komputerowe oraz zdjęcia Arkadiusza Ławrywiańca – prezesa Okręgu Śląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików. Ponadto wystąpi Zespół Pieśni Tańca „Silesianie” Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.

Dodatkową atrakcją będą prace Aleksandry Malczyk z Ornontowic, która w ramach Silesia Folk Design stworzyła autorskie projekty kobiecych żakietów, inspirowanych historią i rodzimymi wzorcami. Czy te stylizacje się spodobają? Nie mamy wątpliwości. Trzeba je więc koniecznie zobaczyć, a niektóre z pań – być może – zechcą je nosić! Pokażemy je „na żywo”, ale także na wystawie na foyer Dużej Scenie.

Czytaj dalej

Księga dżungli

Roksana Jędrzejewska-Wróbel
wg Rudyarda Kiplinga

KSIĘGA DŻUNGLI
spektakl gościnny
Teatr Banialuka z Bielska-Białej

Grzeczna i serdeczna Alicja, nienaganna córka zdyscyplinowanych i rozsądnych rodziców, za sprawą „Księgi dżungli” Kiplinga, zupełnie niespodziewanie zostaje wciągnięta do świata zwierząt. Rządzą w nim surowe, ale sprawiedliwe prawa. Nie ma tam miejsca na niepewność i lęk. Dziewczynka na swojej drodze spotka wiele istot, z którymi będzie musiała się zmierzyć lub je oswoić, jednak najważniejszą walkę stoczy sama ze sobą: ze swoimi obawami i strachem, a także niepewnością i niezdecydowaniem.

Twórcom widowiska udało się w sposób atrakcyjny zinterpretować i uwspółcześnić opowieści zawarte w „Księdze Dżungli” Kiplinga. Ewa Piotrowska (reżyseria), Julia Skuratova (scenografia), Wojciech Błażejczyk (muzyka), Ewelina Ciszewska (ruch sceniczny) oraz Roksana Jędrzejewska-Wróbel (autorka sztuki) wraz z zespołem aktorów Banialuki stworzyli intrygujące i mądre widowisko. Na scenie będzie można zobaczyć różnorodne formy lalkowe i totemiczne oraz oryginalne maski. W gąszcz dżungli wciągnie widzów nie tylko interesująca scenografia, ale także odwołująca się do etnicznych rytmów muzyka. Dodatkowym walorem przedstawienia jest jego familijny charakter i fakt, że zachwyca i skłania do refleksji nie tylko dzieci, ale też ich opiekunów.

WYSTĘPUJĄ:
Małgorzata Bulska, Maria Byrska, Magdalena Obidowska, Dagmara Włoszek, Władysław Aniszewski, Konrad Ignatowski, Włodzimierz Pohl, Ziemowit Ptaszkowski.

Muzykę do przedstawienia nagrał zespół Hastag Ensemble w składzie: Agnieszka Guz (skrzypce), Aleksandra Demowska-Madejska (altówka), Dominik Płociński (wiolonczela), Oliwier Andruszczenko (duduk), Wojciech Błażejczyk (perkusjonalia, flet, valiha, ektar)

Czytaj dalej

ceny biletów sezon 2018/19

DUŻA SCENA

Spektakle z maksymalną liczbą miejsc (577):

1. Jesus Christ Superstar
2. Kogut w rosole
3. Młody Frankenstein
4. Producenci

Spektakle z ograniczoną liczbą miejsc:

1. Bulwar Zachodzącego Słońca – 535 miejsc (brak dwóch pierwszych rzędów)
2. Kot w butach – 465 miejsc (brak balkonów bocznych).
3. Rękopis znaleziony w Saragossie – 512 miejsc (brak trzech pierwszych rzędów)

MAŁA SCENA

Spektakle z maksymalną liczbą miejsc (100):

1. Człowiek – najbardziej niebezpieczne ze zwierząt
2. Historia filozofii po góralsku
3. Mariacka 5
4. Szkoła teatru
5. Takiej miłości wam życzę
6. Z nadzieją przez życie

Spektakle z ograniczoną liczbą miejsc:

1. Czarno na białym – 98 miejsca (brak miejsc numer 91 i 92)
2. Osobowość zaburzona – 92 miejsca (brak pierwszego rzędu)

Czytaj dalej

Śmiertelna pułapka

Ira Levin
ŚMIERTELNA PUŁAPKA
sztuka, dla której można zabić
spektakl gościnny

„Śmiertelna Pułapka” Iry Levina to jeden z najbardziej udanych kryminałów w historii . Doczekał się hollywoodzkiej ekranizacji z udziałem Michela Caine’a i Christophera Reeve’a, a na Broadwayu sztuka na jego podstawie była najdłużej granym przedstawieniem. W ciągu czterech lat od premiery w 1978 roku została wystawiona ponad 1 800 razy. Marian Seldes, grająca rolę Myry nie opuściła ani jednego przedstawienia i została wpisana do księgi rekordów Guinessa jako najbardziej wytrwała aktorka.

Ira Levin – autor „Śmiertelnej Pułapki” jest mistrzem gatunku. Wiele jego powieści i scenariuszy jest dobrze znanych polskim widzom z ekranów kin czy telewizorów, żeby wspomnieć tylko „Dziecko Rosemary”, „Żony ze Stepford” czy „Sliver”.

„Śmiertelna Pułapka” to inteligentnie i komicznie opisana historia misternie zaplanowanego morderstwa. Sidney Bruhl (Krzysztof Tyniec), popularny autor broadwayowskich thrillerów, pozornie wiedzie szczęśliwe i spokojne życie w swoim domu w Connecticut. W rzeczywistości cierpi na brak weny, co powoduje frustrację i coraz poważniejsze problemy finansowe. Szansę na rozwiązanie swoich problemów widzi w chwili, gdy jego student Clifford (Aleksandar Milićević) przysyła mu tekst swojej pierwszej sztuki z prośbą o opinię. Wspólnie z żoną Myrą (Ewa Telega) obmyśla plan, który ma zapewnić mu fortunę i wieczną sławę. Nie wszystko idzie jednak po ich myśli. Akcja plącze się, a komiczne i zaskakujące zwroty trzymają w napięciu do finału.

Czy w dzisiejszych czasach, kiedy wszystko można zapisać elektronicznie, w wielu dobrze strzeżonych kopiach taka intryga jest możliwa? Czy są autorzy, którzy w obawie przed wyciekiem ich tekstu mają tylko jedną, wydrukowaną kopię? Może nie, ale warto zastanowić się, jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć z zazdrości czy chęci zysku. Taka refleksja przyda się w każdych czasach.

Spektakl przygotowany przez Scenę Spektrum to polska prapremiera. Świetny przekład Małgorzaty Maliszewskiej dodaje jej jeszcze smaczku.

Producent spektaklu: MJM Music PL/SCENA SPEKTRUM

przekład – Małgorzata J. Maliszewska
reżyseria – Andrzej Strzelecki
scenografia – Tatiana Kwiatkowska
oprawa wokalna – Marta Wągrocka

Występują:
Sidney – Krzysztof Tyniec
Myra – Ewa Telega
Porter – Andrzej Strzelecki
Clifford – Aleksandar Milićević
Helga – Magdalena Zawadzka

**************

Ira Levin (1929-2007)

Autor powieści, sztuk teatralnych i tekstów piosenek.

O tym, że zostanie pisarzem zdecydował mając 15 lat. Uczył się wtedy w elitarnej Horace Mann School w Nowym Jorku. Ukończył filozofię i filologię angielską na University of New York w 1950 roku. Trzy lata później został wcielony do wojska. Stacjonował w dzielnicy Queens i tam zaczął pisać, m.in. scenariusze filmów szkoleniowych dla telewizji.

W teatrze debiutował jako 25-latek adaptacją powieści Maca Hymana „No Time For Sergeants”. Najbardziej znaną sztuką Levina jest kryminał „Śmiertelna pułapka” („Deathtrap”, 1978). Odniosła wielki sukces – była najdłużej wystawianą sztuką w historii Broadwayu. Na duży ekran przeniósł ją Sidney Lumet, a główne role zagrali Michael Caine i Christopher Reeve.

Niezwykłą popularność zdobyły powieści Levina – „Dziecko Rosemary”, „Żony ze Stepford”, a także „Sliver”. Wszystkie trzy zostały sfilmowane.

Pierwszą wyreżyserował Roman Polański w 1968 roku – była to jego pierwsza praca w USA, czwarta na Zachodzie. „Dziecko Rosemary” uznaje się za film, który zapoczątkował nowy nurt w kinie grozy. Określany jako satanistyczno-okultystyczny horror czy połączenie gotyckiego horroru z thrillerem psychologicznym – jest już klasyką gatunku. W głównych rolach wystąpili Mia Farrow i John Cassavetes.

„Żony ze Stepford”, satyryczny thriller science-fiction, Levin napisał kilka lat po sukcesie „Dziecka Rosemary”, w 1972 roku. Trzy lata później na podstawie powieści powstał film Bryana Forbesa. Prawdziwy rozgłos powieści przyniosła dopiero jej kolejna ekranizacja – z Nicole Kidman, Glenn Close i Bette Midler (reżyseria Frank Oz). W wywiadzie dla dziennika „New York Times” Levin wspominał, że swój pomysł na miasteczko Stepford, w którym mieszkają idealne rodziny, a żony są piękne, zadbane i posłuszne mężom oparł na atmosferze małego Wilton w Connecticut, gdzie mieszkał w latach 60.

Czytaj dalej

NIE MÓW NIKOMU - 23 FESTIWAL SZTUK PERFORMATYWNYCH A PART

Adam Ziajski / Scena Robocza
Nie mów nikomu

Przedstawienie z widownią na scenie. Spektakl jest grany w języku migowym z polskimi napisami. Jestem głęboko przejęty i zawstydzony stanem językowej wspólnoty. Mam nieodparte wrażenie, że używanie słów i ich znaczeń z coraz większą intensywnością staje się narzędziem zbiorowej konfrontacji, walki wszystkich ze wszystkimi. Nie budujemy przestrzeni do spotkania w dialogu, szacunku i wzajemnym zrozumieniu. Daliśmy przyzwolenie na życie w świecie budowanym ze strachu i uprzedzeń, w świecie, w którym zawłaszczanie języka realizuje się w fakcie odbierania innym prawa do głosu. Do realizacji spektaklu zaprosiłem osoby niesłyszące. Wśród nich jest również jedna osoba niewidoma. Na początku czułem się zawstydzony tym jak reaguję i co o nich wiem. Dzisiaj chciałbym krzyknąć: wybieram milczenie! Ale jak tu wykrzyczeć takie wyznanie?

- Adam Ziajski

„Nie mów nikomu” to udana próba oswojenia nas z losem ludzi wykluczonych. Ziajski twierdzi, że głuchoniemi są wykluczeni najskrajniej, bo ich izolacja polega właśnie na niemożności skutecznego porozumienia się z resztą społeczeństwa. Coś w tym jest. Bez sentymentalizmu, bez epatowania tragizmem ich losu, z czytelnym, pomysłowym uteatralnieniem ich narracji, no i z pozbawieniem nas – normalsów, uprzywilejowanej pozycji dzięki prostemu „manewrowi głośnikowo-słuchawkowemu”.

- Juliusz Tyszka, Teatralny.pl

Gdy patrzyłem na owacje na stojąco, pomyślałem, że odkrywanie drugiego człowieka może być równie mocno poruszające jak sztuka.

- Marek Bochniarz, „Gazeta Wyborcza”

Scenariusz i reżyseria: Adam Ziajski
Wideo: kolektyw WOOOM visuals
Dźwięk: Maciej Frycz
Kostiumy i scenografia: Grupa Mixer

Występują: Jacek Frąckowiak, Zofia Mądra, Kazimierz Mądry, Natalia Nowak, Piotr Nowak, Dominika Mroczek-Dąbrowska, Adam Ziajski

Spektakl inspirowany osobistym doświadczenie twórców,
a także reportażem Anny Goc pt. "Głusza".
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza
Premiera: 2016

Bilety w cenie 30 złotych dostępne tylko w kasie teatru.

Czytaj dalej

W.S. BURZA - 23 FESTIWAL SZTUK PERFORMATYWNYCH A PART

Teatro del Lemming (Włochy)
W. S. Burza

Przedstawienie odbędzie się na dużej scenie przy zasłoniętej kurtynie. Widzowie przemieszczają się po scenie wraz z aktorami. Przedstawienie „W.S. Burza” powstało z okazji 400-lecia śmierci Williama Szekspira. Twórcy Teatro del Lemming uznali, że szekspirowska „Burza” jest idealnym przedstawieniem dla uczenia twórczości wielkiego dramaturga. Teatro del Lemming sprowadza na wyspę/scenę szekspirowskich rozbitków, bohaterów jego dzieł: Hamleta, Julię, czarownice Makbeta, Króla Leara, Ryszarda, Brutusa... i innych, czyniąc ich niewolnikami wyobraźni zdetronizowanego, bezdomnego, zesłanego Prosepera czyli Szekspira.

W przedstawieniu „W.S. Tempest” widzowie zaproszeni są do wyprawy po wyobraźni barda ze Stradfordu. Zagubieni na wyspie/scenie trafiają do magicznego i metaforycznego królestwa pamięci i wyobraźni. Zanurzeni w magii obrazów i poezji słów trafiają w końcu do wyjścia, do świata (rzeczywistego?), do którego przecież należeli i należą. Jednak granica między rzeczywistością a wyobraźnią uległa już zatarciu. Jeśli w trakcie przedstawienia doznali przemiany i dotknęli prawdy, czym stanie się ich świat i co czeka ich po wyjściu z teatru?

dramaturgia, muzyka i reżyseria: Massimo Munaro
scenografia: Luigi Troncon
występują: Chiara Elisa Rossini, Diana Ferrantini, Alessio Papa, Maria Grazia Bardascino, Boris Ventura, Marina Carluccio, Katia Raguso, Alessandro Sanmartin

Przedstawienie dla maksymalnie 25 widzów.
Przedstawienie przeznaczone jest dla widzów dorosłych.

Bilety w cenie 35 złotych dostępne tylko w kasie teatru.

Czytaj dalej

POKAŻ

STRONY: