Włoski scenograf, urodzony w Bazylei (Szwajcaria). Po ukończeniu studiów w State Arts Institute „E. Basile” w Mesynie na Sycylii (sekcja złotników), przeprowadził się do Urbino, gdzie uczęszczał na Wydział Scenografii Akademii Sztuk Pięknych. Studia te ukończył z wyróżnieniem pracą „Luminous Metamorphosis. Teoretyczno-praktyczna ewolucja ekspresywnych cech światła w teatrze XX wieku”. Obecnie zajmuje się scenografią teatralną, filmową i reklamową, zarówno we Włoszech jak i za granicą. Od roku 1999 współpracuje jako scenograf z reżyserami teatralnymi, takimi jak: Luca Ronconi, Michał Znaniecki, Mario Corradi, Rosetta Cucchi, Italo Nunziata, Fabrizio Crisafulli, Anne Riitte Ciccone, Denis Krief, Patricia Panton, Giorgio Rossi, Paolo De Falco, Natalia Babińska oraz włoskimi i międzynarodowymi artystami w dziedzinie opery, dramatu, teatru eksperymentalnego, teatru tańca i teatru muzycznego. W Polsce pracował w głównych teatrach operowych i muzycznych: Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Operze Krakowskiej, Operze Wrocławskiej, Teatrze Wielkim w Łodzi, Operze na Zamku w Szczecinie oraz Teatrze Rozrywki. W ciągu ostatnich kilku lat zrealizował projekty scenograficzne do następujących tytułów:Polska – Producenci, Our House, Ernani, The Fairy Queen, Otello, Eugeniusz Oniegin, Kandyd, Miłość do trzech pomarańczy,Hiszpania – Ernani, Eugeniusz Oniegin, Król Roger,Włochy – Kandyd,Izrael (Tel Aviv) – Ernani,Argentyna (La Plata) – Eugeniusz Oniegin,Szwajcaria – Demetrio – Król Syrii,Urugwaj (Montevideo) – Eugeniusz Oniegin,Argentyna (Buenos Aires) – Hagith. Z Teatrem Rozrywki współpracował, projektując scenografię do spektakli:– Producenci M. Brooksa,– Our House T. Firtha i Madness,– Billy Elliot E. Johna i L. Halla,– Bulwar Zachodzącego Słońca W. L. Webbera, D. Blacka i C. Hamptona. Zajmuje się również instalacjami wideo, fotografią, aranżacjami plastycznymi wystaw sztuki oraz związanymi ze scenografią wydarzeniami artystycznymi.We Włoszech pracował w teatrach w Rzymie, Mediolanie, Ferrarze, Trapani, Bolonii, Modenie, Trewirze, Perugii, Gubbio, Montepulciano, Jesi, Parmie, Sassari, Taranto, Brescii, Como, Pawii, Cremonie, Conegliano Veneto, Bardze, Lucce, Pizie, Livorno, Ravennie i Ascoli Piceno. Za granicą – w Anglii, Szwajcarii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Izraelu, Argentynie i Urugwaju. NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:– nominacja do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2010 za scenografię do musicalu Producenci w Teatrze Rozrywki,– Nagroda Główna dla opery Eugeniusz Oniegin, jako najlepszej produkcji roku – Hiszpania 2011,– Nagroda Artystyczna ZŁOTA MASKA 2018 za scenografię do spektakli: Bulwar Zachodzącego Słońca (Teatr Rozrywki, Chorzów) oraz Romeo i Julia (Opera Śląska, Bytom).Foto: arch. pryw. Luigi Scoglio http://www.luigiscoglio.it
Stylista, od początku lat 90. ubiegłego stulecia niezmiennie współpracujący ze znanymi postaciami świata kultury i większością polskich projektantów mody. Konsultuje wizerunek wielu polskich gwiazd, nigdy nie podając ich nazwisk. Współpracuje z czołówką fotografów polskich, m.in. z Markiem Czudowskim, Robertem Wolańskim, Markiem Straszewskim i Marcinem Tyszką.Tworzył wizerunek wielu wokalistów przy produkcji ich płyt – pracował z Justyną Steczkowską, Reni Jusis, Urszulą, Kayah, Anią Wyszkoni, Robertem Gawlińskim i in. Prowadzi szkolenia w zakresie kreowania wizerunku dla korporacji i frakcji politycznych oraz imprezy dla organizacji pozarządowych, przedsiębiorstw prywatnych i publicznych. Przygotowywał stylizację do pokazów mody: Gianfranco Ferre, Escada, Max Mara, Bruno Banani, Thierry Mugler, Jean Paul Gaultier. Tworzył stylizację autorskich pokazów mody, m.in. na 75-lecie Volvo. Współpracował z „Twoim Stylem”, „Panią”, „Votre Beaute”, „Playboyem”, „Elle”, Cosmopolitan”, „Harper’s Bazaar” (Litwa), „Urodą”, „Sukcesem”. W dorobku ma również współpracę dziennikarską z tygodnikiem „Wprost” oraz z czasopismami: „Puls Biznesu”, „Fashion” i „Just Quality”. Prowadzi stałą rubrykę w „Elle”. Uczestniczył w akcjach charytatywnych, organizowanych m.in. przez Fundację Ilony Felicjańskiej Niezapominajka oraz SOS Wioski Dziecięce. Zasiadał jako juror na Off Fashion Kielce, Warsaw Fashion Street i Oskary Fashion. Jest konsultantem i wykładowcą przy Art & Fashion Festival, organizowanym w Starym Browarze w Poznaniu. Jest też wykładowcą w Studio Sztuki w Warszawie.W roku 2008 został umieszczony na liście stu najbardziej wpływowych gentlemanów w Polsce („Gentleman”) i znalazł się w gronie pięćdziesięciu najbardziej wpływowych Polaków („Neewsweek”). Tworzył wizerunek bohaterów 3. edycji Idola. Zadbał również o kostiumy do programów Showtime i Przebojowe ptaki oraz filmów Złoty środek w reż. Olafa Lubaszenki i Prostytutki w reż. Eugeniusza Priwieziencewa. Jako projektant kostiumów teatralnych, zadebiutował w spektaklu Miss Hiv w reż. Macieja Kowalewskiego (MM Przebudzenie-Kompania Teatralna, 2005).W roku 2011 stworzył kostiumy do Mandragory K. Szymanowskiego w reż. Michała Znanieckiego, w Teatrze Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu. W styczniu 2012 r., na tej samej scenie odbyła się premiera opery M. Koterskiego z muzyką Hadriana Filipa Tabęckiego Dzień świra, w której o kostiumy zadbał również Tomasz Jacyków. W Teatrze Rozrywki zaprojektował kostiumy do musicalu Our House T. Firtha i Madness, oraz do dwóch koncertów sylwestrowych. Foto: Tomasz Zakrzewski
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, kierunek malarstwo. W Teatrze Rozrywki projektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych wg kabaretu Potem, recitalu Dni, których nie znamy oraz Czarno na białym M. Guśniowskiej. W spektaklach: Młody Frankenstein M. Brooksa i T. Meehana, Popołudnie Fauna D. Knapik oraz Bulwar Zachodzącego Słońca A. L. Webbera jest asystentem scenografa. W czerwcu 2015 r., i ponownie we wrześniu 2016 r. w foyer Dużej Sceny otwarto dla publiczności wystawę projektów scenograficznych Lidii Kanclerz, która była jednocześnie obroną pracy magisterskiej pt. „Niech się stanie sztuczność” na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom główny wykonano w pracowni prof. Kazimierza Cieślika, a dyplom dodatkowy – w pracowni scenografii pod kierownictwem dr Katarzyny Sobańskiej i dr. Marcela Sławińskiego. Za tę pracę Lidia Kanclerz otrzymała Nagrodę Scenograficzną im. Jerzego Moskala za najlepszy projekt dyplomowy magisterski w dziedzinie kostiumu na III Festiwalu Nowej Scenografii w Katowicach.
Doświadczenie zawodowe Lidii Kanclerz poza Teatrem Rozrywki:
2015 – asystent kostiumografa, film Gwiazdy, reż. J. Kidawa- Błoński
2015 – asystent scenografa (K. Sobańska, M.Sławiński) przy projekcie Tomasza Gudzowatego „Creator”
2014 – projekt i realizacja scenografii do reklamy świątecznej firmy Neinver, Agencja reklamowa IDEAS BOX KATOWICE
2014 – projekt i realizacja scenografii do etiudy Zdarzyć się mogło, zdarzyć się musiało, reż. K. Warzecha, zdj. R.Lis
2013 – projekt i realizacja scenografii do spektaklu Siostrunie, reż. B. Dzianowicz/ Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do teledysku Daniela Drumza Sleepless State of Mind, reż. P. Nurkowska, zdj. M. Golis
2012 – projekt i realizacja scenografii do etiudy Ani drzewa, ani las, reż. P. Nurkowska, zdj. I.Połaniewicz
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do etiudy Ćma, reż. A.Casianov, zdj. N. Pietsch
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do ćwiczenia warsztatowego Pycha, reż. P. Nurkowska, zdj. P. Chodura
2012 – projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do ćwiczenia warsztatowego Zapalniczka, reż. J. Ślesicka, zdj. Z. Goraj
2011– projekt i realizacja scenografii oraz kostiumów do etiudy Nocny portier, reż. P. Nurkowska, zdj. C. Stolecki
Działalność dodatkowa:
2016 – udział w wystawie 4.edycji Festiwalu Nowej Scenografii, Miejsca-Nie-miejsca, 22–25.09.2016 Katowice
2016 – I nagroda/ production design/ The Cambridge International Student Film Festival 4th-6th March 2016
2015 – Laureatka Nagrody Scenograficznej im. Jerzego Moskala w kategorii dyplom kostiumowy/ Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach
2013 – udział w wystawie „7 wymiarów scenografii” w ramach II Festiwalu Nowej Scenografii, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach
2013 – pokaz filmu „Nocny portier” przed seansami w ramach promocji filmów krótkometrażowych, Kinoport, Gdańsk
2013 – udział w wystawie zbiorowej Print/Screen/Print, Muzeum Sztuki Współczesnej w Mińsku, Białoruś
2013 – udział w wystawie zbiorowej „Masa perłowa”, Galeria Sztuki Współczesnej MD_S, Wrocław
2013 –udział w konkursie rysunkowym „Granice Rysunku”, Rzeszów
2013 – udział w wystawie „Scenografia 6D” w ramach Festiwalu Nowej Scenografii, Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach
2012 – wyróżnienie w konkursie OZON Wideo Art Festiwal, Galeria Sztuki Współczesnej Bibu, Katowice
2012 – udział w I Konkursie Miniatury Plastycznej „W krainie industrii”, Grupa Artystyczna Konar
2012 – udział w konkursie malarskim Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie organizowanym przez Wydział Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu
2012 – udział w wystawie zbiorowej „Sezon ogórkowy”, Galeria Piętro Wyżej
2012 – udział w wystawie zbiorowej „Pracownia malarstwa. Skansen, poligon czy samo sedno sztuki?”, Centrum Kultury Katowice im. K. Bochenek
2011 – udział w konkursie malarskim „Szansa”, internetowa galeria Mutu
Foto: Tomasz Zakrzewski
Studentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, kierunek grafika. Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. W. Wróblewskiego w Gliwicach. Ma w dorobku m. in.:– projekt i realizacja scenografii do reklamy świątecznej dla firmy Neinver,– wystawę Pracowni Ilustracji w Bibliotece Miejskiej w Jastrzębiu Zdroju– projekt i realizację scenografii do filmu Zdarzyć się mogło, zdarzyć się musiało, reż. Katarzyna Warzecha,– projekt i realizację scenografii do filmu krótkometrażowego Krew w reż. Daniela Fernandesa de Fonseca (film współfinanowany przez Fundację im. Zbigniewa Herberta),– projekt i realizację scenografii i kostiumów do spektaklu Tango S. Mrożka w reżyserii Jerzego Głybina (Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach),– udział w wystawie „7 wymiarów scenografii” w ramach II Festiwalu Nowej Scenografii (Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach),– projekt i realizacja Muralu (współpraca) na terenie Zespołu Szkół Handlowych im. B. Prusa w Katowicach– nominację do nagrody w kategorii „obraz statyczny” na II Międzynarodowym Triennale Mediów Cyfrowych w Radomiu,– publikacje ilustracji w internetowym magazynie „Touche”,– udział w Międzynarodowej Wystawie Fotografii „Granica/Hranice” (Univerzity Tomáše Bati w Zlinie oraz Galeria Rondo Sztuki w Katowicach). W Teatrze Rozrywki projektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Złanocki, czyli bajki dla potłuczonych wg kabaretu Potem. Foto: Tomasz Zakrzewski
Scenograf, kostiumolog, charakteryzatorka, tłumaczka. Mieszka i pracuje w Berlinie. Jest absolwentką Freie Universität Berlin, na którym studiowała teatrologię, filmoznawstwo, historię sztuki, slawistykę oraz sztukę aranżacji ogrodów w ujęciu historycznym. Jest autorką kostiumów, scenografii i charakteryzacji do kilkudziesięciu spektakli oraz filmów kinowych i telewizyjnych. Współpracowała z takimi reżyserami jak: Walery Niekrasow (Wielka Międzynarodowa Gala Baletowa, Czarodziejski świat baletu), Michael Klier i Peter Keglevic (filmy fabularne) czy Fred Apke (teatr). Ma w dorobku również współpracę z wybitnymi operatorami – Edwardem Kłosińskim, Krzysztofem Ptakiem, Thomasem Mauchem. Polskie realizacje teatralne Hanny Sibilski to:– Faust J. W. Goethego (Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego w Koszalinie),– Odjazd F. Apkego (Teatr Rozrywki),– Pan baron przychodzi boso i płaci guzikiem F. Apkego (przedstawienie impresaryjne),– Kura na plecach F. Apkego (Teatr Na Woli im. T. Łomnickiego w Warszawie),– Zimny prysznic F. Apkego (Teatr Komedia w Warszawie oraz Teatr Powszechny im. J. Kochanowskiego w Radomiu),– Bóg mordu Y. Rezy (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie oraz Teatr Polski w Szczecinie),– Ożenek M. Gogola i M. Musorgskiego (Teatr Wielki im. S. Moniuszki w Poznaniu),– Kogut w rosole S. Jokica (Krakowski Teatr Scena STU, Teatr Rozrywki, Teatr Polski w Szczecinie),– Jak wam się podoba W. Szekspira (Teatr Polski w Szczecinie). Hanna Sibilski często otrzymuje od reżyserów propozycje zagrania charakterystycznych epizodów aktorskich. Jako tłumaczka przygotowywała polskie wersje językowe inscenizacji dramatów René Pollescha i Larsa Noréna. Foto: Tomasz Zakrzewski
Jest urodzoną chorzowianką. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych najpierw w Krakowie, potem w Warszawie, gdzie w 1963 roku uzyskała dyplom w pracowni prof. Józefa Mroszczaka. Współpracuje ze wszystkimi teatrami na Śląsku oraz z wieloma teatrami w Polsce i za granicą (Niemcy, Włochy). W sumie w teatrach dramatycznych, muzycznych, operetkach, operach i telewizji zrealizowała 100 spektakli: widowisk z repertuaru klasycznego (Mazepa, Cyd, Intryga i miłość, Romeo i Julia, Wujaszek Wania) oraz musicali, oper i operetek (Kram z piosenkami, Ocean Niespokojny, Skrzypek na dachu, My Fair Lady, Zaczarowany flet, Traviata, Straszny dwór, Giselle). Już w czasie studiów podjęła współpracę z filmem (Nóż w wodzie, Faraon, Ziemia obiecana, Noce i dnie, Perła w koronie, Królowa Bona, Dagny, Obietnica poranka). Niektóre z nich zrealizowała za granicą. Współpracowała z najwybitniejszymi reżyserami: Romanem Polańskim, Jerzym Kawalerowiczem, Kazimierzem Kutzem, Jerzym Antczakiem, Andrzejem Wajdą, Wojciechem Solarzem, Ryszardem Bearem, Tadeuszem Chmielewskim i wieloma innymi. Zrealizowała projekty do ponad osiemdziesięciu filmów. Kostiumy świadczą o wnikliwej wiedzy, fachowości, wrażliwości malarskiej. Do najnowszych realizacji teatralnych Barbary Ptak należą: Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka w gdyńskim Teatrze Muzycznym im. D. Baduszkowej, Zemsta A. Fredry oraz Amadeus P. Shaffera w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej i Noc w Wenecji J. II Straussa w Gliwickim Teatrze Muzycznym. W Teatrze Rozrywki zaprojektowała kostiumy do następujących spektakli:– Ocean Niespokojny A. Rybnikowa i A. Wozniesienskiego,– W Stryjskim Parku na festyni W. Dzieduszyckiego,– Kram z piosenkami L. Schillera,– Skrzypek na dachu J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka,– Szwagierki M. Tremblaya– Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a. W 2007 roku na rynku księgarskim ukazało się unikatowe wydawnictwo autorstwa Barbary Ptak. Nosi tytuł „Stanisław Ptak. Jego... listy. Jego... Miłość. Ich... Twórczość” i poświęcona jest twórczości męża Pani Barbary – wybitnego aktora i śpiewaka operowego. Ale nie tylko. Część albumu zajmuje bogato ilustrowana biografia Barbary Ptak.W 2016 r. ukazała się równie bogato ilustrowana autobiografia Barbary Ptak pt. Moje fascynacje filmem i teatrem". NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY:– ZŁOTA MASKA 1989 za scenografię do spektakli Calineczka (Teatr Zagłębia w Sosnowcu) oraz Madame Sans-Gene (Teatr Nowy w Zabrzu),– Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie kostiumologii i scenografii” (2006),– Nagroda Prezydenta Katowic (2006),– Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego (2011),– Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury w kategorii „najlepszy scenograf – kostiumograf” (2013)– ZŁOTA MASKA 2014 za kostiumy do spektaklu Noc w Wenecji,– 5. Silesia Fashion Day – nagroda za całokształt twórczości (Katowice, 2014). Foto: archiwum Teatru Rozrywki
Absolwentka Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (Wydział Form Przemysłowych). Malarstwo studiowała pod kierunkiem profesora Józefa Hałasa. Zajmuje się grafiką użytkową i małą formą graficzną. Zrealizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m. in. w Rzymie, Berlinie, Hagen, Hannoverze i Istambule. Ostatnią była „Cicha obecność” we wrocławskim Pałacu Królewskim (styczeń-marzec 2014). Artystka ma również w swym dorobku liczne wystawy zbiorowe, środowiskowe, ogólnopolskie i poplenerowe. Jako scenograf zadebiutowała w 1986 roku, projektując dekoracje i kostiumy do „Nowego Wyzwolenia” wg Witkacego w reż. Jerzego Bielunasa w Operze Wrocławskiej. Jest jedną z najbardziej pomysłowych, obdarzonych wielką wyobraźnią kobiet-scenografów polskich. Ma w dorobku ponad 130 realizacji w teatrach całej Polski. Stale współpracuje z Art Scenique w Strasbourgu (Francja). Projektuje kostiumy również do spektakli telewizyjnych i filmów. Do ważniejszych jej realizacji scenograficznych należą m. in. projekty do spektakli: – Tango S. Mrożka i Kabaretu Jacquesa Preventa (obydwa spektakle w Strasbourgu) – Niebezpieczne związki Ch. Hamptona w gdyńskim Teatrze Miejskim, – Śmierć w Wenecji wg T. Manna (Wrocławski Teatr Pantomimy), – Królewicz i żebrak M. Twaina (Teatr Nowy w Łodzi), – Kopciuszek D. Stępień (Teatr im. H. Ch. Andersena w Lublinie), – Wizyta starszej pani F. Dürrenmatta oraz Stworzenia sceniczne A. De Angelisa (obydwa w Lubuskim Teatrze im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze),– Chory z urojenia Moliera oraz Sen nocy letniej W. Szekspira (Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze), – One i my R. M. Grońskiego (Teatr Syrena w Warszawie), – W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a (Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki),– Na czworakach T. Różewicza (Teatr Polonia w Warszawie). W Teatrze Rozrywki zrealizowała pomysły scenograficzne do przedstawień: – Złota różdżka J. Bielunasa, – Księżniczka Turandot C. Gozziego, – Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera, – Uczciwe życie A. Bubienia, – Ubu Król, czyli Polacy A. Jarry’ego, – Na szkle malowane K. Gaertner i E. Brylla,– O co biega? P. Kinga, – KRZYK według Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka, – Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a, – W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a,– Pomalu, a jeszcze raz! I. Šebo,– Canterville Ghost J. Williamsa, – SPIN – musical D. Pashleya, – Adonis ma gościa F. Apkego,– Billy Elliot E. Johna i L. Hallaoraz kilkakrotnie – do Koncertu Sylwestrowego. NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY: – Nagroda i stypendium im. W. Cwenarskiego we Wrocławiu,– Stypendium Rządu Włoskiego (Akademia Sztuk Pięknych),– Nagroda na 10. Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie,– I i II Nagroda na konkursie malarskim im. Spychalskiego w Poznaniu,– Nagroda Dziennikarzy w Westfalii za najciekawszą ekspozycję roku (Hannover),– Dyplom Honorowy „za wyjątkową kreatywność i wysoki poziom prezentowanego kostiumu” na 9. Międzynarodowym Quadriennale Scenografii w Pradze (Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze),– Wszechrosyjska Złota Maska za spektakl Don Juan w Sankt Petersburgu,– ZŁOTA MASKA za scenografię do przedstawienia Księżniczka Turandot C. Gozziego w Teatrze Rozrywki, – ZŁOTA MASKA za scenografię do spektaklu W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa w Teatrze Rozrywki,– Złota Pacynka za scenografię do przedstawienia Zwierzęta Doktora Dolittle J. Bielunasa (Wrocławski Teatr Lalek), – Nagroda Prezydenta Wrocławia,– Nagroda Kulturalna Miasta Wrocławia,– Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze GLORIA ARTIS”.Foto: Tomasz Zakrzewski
Absolwent Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Scenografii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Związany etatowo ze scenami Rzeszowa, Krakowa, Wrocławia, Katowic i Warszawy, współpracował z wieloma innymi teatrami. Debiutował scenografią do spektaklu Caligula A.Camusa w reżyserii Bogdana Cioska (Teatr Współczesny w Szczecinie). Dziś ma w dorobku prawie 140 realizacji teatralnych, wśród których są takie tytuły, jak: Emigranci, Rzeźnia, Kontrakt oraz Ambasador S. Mrożka, Caligula A. Camusa, Zmierzch długiego dnia E. O'Neilla, Ósmy dzień tygodnia M. Hłaski, Myszy i ludzie J. Steinbecka, Lot nad kukułczym gniazdem D. Wassermana, Maski S. Wyspiańskiego, Stalowe magnolie R. Harlinga, Macbett E. Ionesco oraz Trzy siostry A. Czechowa (wszystkie w Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie), Republika marzeń B. Schulza, Księżniczka Turandot C. Gozziego, Sen nocy letniej oraz Burza W. Szekspira, Wujaszek Wania. Sceny z życia ziemian A. Czechowa, Wielebni S. Mrożka oraz Król umiera, czyli ceremonie E. Ionesco (wszystkie w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Pokojówki J. Geneta, Letni dzień S. Mrożka, Hiob K. Wojtyły, Próby dla siedmiu B. Schaeffera, Don Juan Moliera, Bracia Karamazow F. Dostojewskiego, Żelazna konstrukcja M. Wojtyszki, Romeo i Julia W. Szekspira oraz Dżuma A. Camusa (wszystkie w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego), Wujaszek Wania A. Czechowa, Oni S. I. Witkiewicza, Wariacje Goldbergowskie G. Tabori, Czwarta siostra J. Głowackiego, Inne rozkosze J. Pilcha, Lato R. Weingartena, Biesy F. Dostojewskiego, Słomkowy kapelusz E. Labiche, Psie serde M. Bułhakowa, Ach, jak cudowna jest Panama Janoscha, Albośmy to jacy, tacy S. Wyspiańskiego (wszystkie w Teatrze Powszechnym im. Z. Hübnera w Warszawie), Zemsta A. Fredry, Dwie głowy ptaka W. Terleckiego, Płatonow oraz Płatonow – Akt pominięty A. Czechowa, Sztuka Y. Rezy, Sen nocy letniej W. Szekspira, Wiśniowy sad A. Czechowa, Kubuś Fatalista i jego pan D. Diderota, Unia bez tajemnic E. Taylora (wszystkie w Teatrze Polskim we Wrocławiu), Zmierzch I. Babla, Kosmos W. Gombrowicza, Sytuacje rodzinne B. Srbljanović, Historia Jakuba S. Wyspiańskiego, Hotel „Pod Aniołem” P. Cieplaka, Królewna Orlica T. Micińskiego, Księga Hioba wg Biblii, Orkiestra „Titanic” Ch. Bojczewa, Białe Małżeństwo T. Różewicza (wszystkie we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. E. Wiercińskiego), Kordian J. Słowackiego, Pora zbiorów S. Bieniasza, Trzy siostry A. Czechowa, Antygona Sofoklesa, Ożenek M. Gogola, Hamlet W. Szekspira (wszystkie w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu), Błądzenie W. Gombrowicza, Narty Ojca Świętego J. Pilcha, Rzeźnia S. Mrożka, Czekając na Godota S. Becketta, Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza, Opowiadania dla dzieci I. Singera oraz Iwanow A. Czechowa (wszystkie w Teatrze Narodowym w Warszawie), Charlie bokserem w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Księga raju I. Mangera w Teatrze Żydowskim w Warszawie czy Mój Nestroy P. Turriniego w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Ostatnie realizacje Andrzeja Witkowskiego, to:– Niedokończona historia A. Pałygi (Teatr Powszechny w Warszawie),– Bezimienne dzieło Witkacego (Teatr Narodowy w Warszawie),– Piękny widok S. Mrożka (Teatr Współczesny w Szczecinie),– Karnawał, czyli pierwsza żona Adama S. Mrożka (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie),– Milczenie o Hiobie P. Cieplaka (Teatr Narodowy w Warszawie),– Ożenek M. Gogola (Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). Z Teatrem Rozrywki współpracował przy spektaklach:– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,– Zbrodnia i kara B. Cioska wg F. Dostojewskiego,– Ja, Josephine B. Cioska,– Historia filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera. Scenograf ma również w dorobku kilkanaście projektów scenograficznych do spektakli Teatru telewizji, reżyserowanych przez Rudolfa Zioło, Jerzego Jarockiego, Agnieszkę Glińską, Jerzego Stuhra i Piotra Cieplaka. NAGRODY: – Nagroda na 11. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Dziadów A. Mickiewicza (Teatr im. S. Jaracza w Łodzi, 1985),– Nagroda na 18. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Onych S. I. Witkiewicza (Teatr Powszechny w Warszawie, 1993),– Nagroda teatralna wojewody gdańskiego za rok 1995, ze scenografię do Woyzecka G. Buchnera (Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 1996),– Nagroda na 28. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Królewny Orlicy T. Micińskiego (Wrocławski Teatr Współczesny, 2003),– Nagroda za scenografię do Niedokończonej historii w Teatrze Powszechnym w Warszawie, na Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2012).Foto: Tomasz Zakrzewski
Scenograf teatralny, architekt, malarz i pedagog. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dziekan Wydziału Scenografii. Twórca prawie 300 realizacji scenograficznych w teatrach dramatycznych i operowych w kraju i za granicą (Anglia, Niemcy, Rosja, Grecja, Izrael, Holandia, Szwajcaria). Z reguły projektuje i realizuje także światła. Autor szeregu wystaw indywidualnych (Norymberga, Moskwa, Paryż, Kraków, Warszawa, Wrocław, Poznań, Lublin i in.); uczestniczył także w wystawach zbiorowych. Jest pierwszym polskim scenografem, pracującym w tak prestiżowych miejscach, jak Young Vic w Londynie, Deutche Nazionaltheater w Weimarze czy Antyczny Teatr w Epidauros w Grecji, gdzie powstał jeden z jego najbardziej interesujących projektów ostatnich lat, cykl przedstawień: Siedmiu przeciw Tebom Ajschylosa oraz Antygona i Król Edyp Sofoklesa (reż. Y. Kimoulis). O tworzonych przez niego scenografiach, projektach i szkicach mówi się, że są prawdziwym teatrem wizji. Do najbardziej spektakularnych prac ostatnich lat należą:– Borys Godunow (reż. Jurij Aleksandrow, Opera Wrocławska – Hala Stulecia),– Lady Makbet Szostakowicza w Teatrze Opery i Baletu w Nowosybirsku (reż. Henryk Baranowski),– Upiór w operze A. L. Webbera (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie),– Shrek J. Tesori (Teatr Muzyczny im. D. Baduszkowej w Gdyni),– Straszny dwór S. Moniuszki, Korczak Ch. Williamsa, Upiór w Operze A. L. Webbera, La TraviataG. Verdiego (wszystkie w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku),oraz:– Łucja z Lamermooru G. Donizettiego (Opera Wrocławska),– Dowód na istnienie drugiego M. Wojtyszki (Teatr Narodowy w Warszawie),a także realizacje zagraniczne:– Don Kichot (reż. Y. Kimoulis, premiera w Atticus Herodos Odeon Theatre na Akropolu w Atenach),– Nabucco (reż. Anette Liechtensteiner, Zoetermeer Theatre Holandia) ,– Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza w Theatre Espace Acteur (Paryż) i w Deutsche Nazionaltheather (Weimar),– Żegnaj Judaszu I. Iredyńskiego w Teatrze im. Jermołowej (Moskwa),– Tartuffe Moliera w Dramteatrze (Omsk, Rosja),– Diabły z Loudun K. Pendereckiego w Clwyd Theatre Mold (Walia),– Król Lear W. Szekspira w Haymarket Theatre (Leicester), w Young Vic Theatre (Londyn) i w The Panasonic Globe Theatre (Tokio),– Słodki ptak młodości T. Williamsa w Municipal Theatre (Hajfa, Izrael),– Hamlet W. Szekspira w Contemporary Theatro Porta (Ateny),– Antygona Sofoklesa w Teatrze Antycznym w Epidauros (Grecja).Jednym z najważniejszych jego dzieł była Lady Makbet D. Szostakowicza w Teatrze Opery i Baletu w Nowosybirsku, w stulecie urodzin kompozytora.
Paweł Dobrzycki pracował z najlepszymi polskimi reżyserami: Maciejem Wojtyszką, Marcelem Kochańczykiem, Zygmuntem Hübnerem, Izabellą Cywińską, Andrzejem Bubieniem, Tadeuszem Bradeckim, Markiem Weiss-Grzesińskim, Henrykiem Baranowskim, Maciejem Korwinem, Michałem Ratyńskim i innymi, a także z wybitnymi reżyserami zagranicznymi, m.in. z Jurijem Alexandrowem, Heleną Kaut-Howson, Rudolphem Straubem, Yorgosem Kimoulisem, Andrew Visnewskim, Bruno Berger-Gorskim.
